DALLAS (AP) – Stłuczenie Wielkim człowiekiem jest DJ Burns Jr. Gra z dużą radością, podając i opuszczając podłogę oraz wchodząc w interakcję z fanami stanu Karolina Północna.
„Wychowałem się w szczęśliwym środowisku” – powiedział Burns. „Staram się zabierać to ze sobą, gdziekolwiek idę”.
Teraz może zabrać go na pustynię i wziąć udział w pierwszej od czterech dekad Final Four Wolfpack.
Burns o wzroście 6 stóp i 9, 275 funtów Zdobył najwięcej w sezonie 29 punktów 13 z 19 strzelanin, DJ Horne miał 20 A zajmujący 11. miejsce stan NC pokonał rywala z konferencji Atlantic Coast Conference, Duke'a 76-64, w niedzielnym finale regionu południowego.
NC State powraca na największą scenę koszykówki po raz pierwszy od czasu, gdy zmarły Jim Valvano biegał po korcie, szukając kogoś, kogo mógłby przytulić po zdobyciu tytułu mistrza kraju w 1983 r., po zdenerwowaniu nad Houston i Phi Slamą Zamą.
„Są bardzo wyjątkowi”. Trener siódmego roku Kevin Keats powiedział. „Dziewięć meczów eliminacyjnych albo wracasz do domu”.
Wolfpack (26-14) udaje się do Glendale w Arizonie bez porażki z drużyną z Final Four, ale za to ma passę zwycięstw, która rozpoczęła się po przegranych czterech ostatnich meczach w sezonie zasadniczym i siedmiu z dziewięciu. Aby wziąć udział w turnieju NCAA składającym się z 68 drużyn, musieli w ciągu pięciu dni wygrać pięć meczów z obrońcami tytułu w turnieju ACC, w tym zwycięstwo nad Duke w ćwierćfinale.
Teraz zagrają z All-American o długości 7 stóp i czterech centymetrów Zacha Eddy’ego i Purdue Zanim UConn zmierzył się z Alabamą w pierwszym krajowym meczu półfinałowym.
„Powiem to tak, jakbym mówił przez cały turniej. Kiedy przestaję bawić się koszykówką, przestaję grać” – powiedział Burns, który został wybrany MVP Regionu Południowego. „Nastąpiła całkowita zmiana w naszym zaangażowaniu. Nikt się nie spóźnia. Nikt nie ma problemu z sądem. Wszyscy razem”
Czwarty rozstawiony Duke (27-9) dwa dni wcześniej wyeliminował najwyżej rozstawionego Houstona w Sweet 16. Po raz drugi w ciągu trzech sezonów opuścił Final Four Po szóstej przewadze do przerwy utrzymała tę przewagę na 16 i pół minuty przed końcem.
Jednak wkrótce po tym, jak Keats został ukarany faulem technicznym na 8 minut przed końcem, jego zespół awansował na siódme dwucyfrowe miejsce w Final Four od czasu, gdy w turnieju wzięło udział 64 drużyny w 1985 roku.
Po tym, jak sędziowie orzekli niecelny strzał Kyle’a Filipowskiego z drużyny Duke, Jared McCain wykonał oba rzuty wolne po fakcie technicznym, który otrzymał Keats, który minął tablicę i skończył się zegar akcji. Powinien nastąpić faul, ponieważ Burns dotknął ramienia mierzącego 2 metry Filipowskiego, ale powtórki pokazały, że napastnik Wolfpack nie był nawet blisko piłki.
Minutę później Ben Middlebrooks dokonał przechwytu, który poprowadził Michaela O'Connella w szybkiej przewadze za trzy punkty. Gdy piłka była w powietrzu, sędzia odgwizdał faul, więc Wolfpack przejął trey, utrzymał posiadanie, a Burns trafił jeszcze raz i wyszedł na prowadzenie 53-42.
O'Connell zdobył sześć punktów, a zakończył mecz z 11 zbiórkami i sześcioma asystami.
McCain prowadził Duke'a z 32 punktami, podczas gdy student pierwszego roku trafił 8 z 20 strzałów i trafił 11 ze swoich rzutów wolnych. Jeremy Roach zdobył 13 punktów Środkowy student drugiego roku Filipowski miał 11 punktów A przed dziewięcioma zbiórkami na 4:52 przed końcem Błękitne Diabły przegrywały już osiem.
„Przyznajcie zasługę państwu. Są teraz w piekle” – powiedział Roche. „Dziś nie jesteśmy sobą”.
Żaden z dwucyfrowych rozstawień nie dotarł do meczu o mistrzostwo kraju, ale fani Wolfpack wciąż pytali „dlaczego nie my, dlaczego nie my?” Zanim ich zespół wyciął sieci na Big D – około 2000 km w górę Tobacco Road – kampusy NC State i Duke były oddalone od siebie o zaledwie półtorej godziny jazdy samochodem.
Podczas pierwszej przerwy medialnej w meczu musieli obejrzeć na dużych tablicach wideo na arenie zdjęcie kobiet z NC State w ostatnich 26 sekundach. Ich regionalne finałowe zwycięstwo nad Teksasem I awans do finałowej czwórki.
Burns, który w półfinale regionalnym przeciwko Marquette zdobył zaledwie cztery punkty, w pierwszych dwóch strzałach Wolfpack trafił w krótkich skoczków. Ale to były jedyne stałe wyczyny przed przerwą, kiedy trafiali na 26,5% (9 z 34) i prowadzili 27-21.
Z pewnością odwrócili sytuację, zdobywając 55 punktów w drugiej połowie, trafiając 19 z 26 strzałów (73,1%). Burns, który w pierwszych dziewięciu minutach meczu przed drugim faulem zdobył osiem punktów, po przerwie zdobył 9 z 11 punktów.
Duke strzelił zaledwie 19 goli z gry w sezonie, co stanowi najgorszy wynik 32,2% z 59 prób. Błękitne Diabły stały się szóstym z rzędu przeciwnikiem, któremu drużyna NC State strzelała poniżej 40%.
„Po prostu nigdy nie mieliśmy rytmu w ataku” – powiedział trener Duke’a z drugiego roku, John Schaer. „Zaczęli dużo strzelać, a nasz atak był prawdopodobnie najbardziej nierównym meczem, jaki graliśmy przez cały rok”.
Brak tytułu w tej chwili
Duke trzymał pierwszych trzech przeciwników March Madness poniżej 60 punktów. W latach 2010 i 2015 Błękitne Diabły miały trzy serie meczów – dwa ostatnie mistrzostwa kraju. Schaer był częścią tej dwójki, najpierw jako zawodnik, a następnie jako asystent trenera Mike'a Krzyżewskiego.
Region Całe Południe
Horn, Filipowski, McCain i Tyler Kolek z Marquette dołączyli do Burnsa w ogólnoregionalnej drużynie.
___
Wspornik marcowego szaleństwa AP: https://apnews.com/hub/ncaa-mens-bracket I zasięg: https://apnews.com/hub/march-madness
„Totalna praktyka zombie. Nieprzepraszający analityk. Webman. Typowy fanatyk piwa. Introwertyk. Pisarz”.