Hubble uchwycił ryczące burze olbrzyma i wulkaniczny księżyc Io

Huragany, uskoki wiatru, gwałtowne burze w atmosferze Jowisza

Największa i najbliższa z gigantycznych egzoplanet, CzwartekKolorowe chmury oferują stale zmieniający się kalejdoskop kształtów i kolorów. Jest to planeta, na której zawsze panuje burzliwa pogoda: huragany, antycyklony, uskoki wiatru i największa burza w Układzie Słonecznym, Wielka Czerwona Plama.

Jowisz nie ma stałej powierzchni i jest trwale pokryty chmurami kryształów lodu amoniaku o grubości około 50 mil w atmosferze głębokiej na dziesiątki tysięcy mil, co nadaje planecie pasmowy wygląd.

Pasma powstają w wyniku wiatrów płynących w różnych kierunkach na różnych szerokościach geograficznych z prędkością do 350 mil na godzinę. Jaśniejsze obszary, w których atmosfera się podnosi, nazywane są strefami. Ciemne obszary, w których wieje wiatr, nazywane są pasami. Kiedy te przeciwne prądy oddziałują na siebie, pojawiają się burze i turbulencje.

Hubble co roku śledzi te dynamiczne zmiany z niespotykaną dotąd przejrzystością i zawsze pojawiają się nowe niespodzianki. Wiele dużych burz i małych białych chmur widocznych na najnowszych zdjęciach Hubble'a jest dowodem na to, że w atmosferze Jowisza zachodzi obecnie duża aktywność.

Jowisz jest zbudowany w paski brązowo-pomarańczowe, jasnoszare, delikatne żółte i kremowe. Wiele dużych burz i małych białych chmur zatrzymuje planetę. Największa burza, Wielka Czerwona Plama, jest najbardziej widocznym elementem w lewej dolnej części tej sceny. W prawym dolnym rogu znajduje się mały czerwonawy antycyklon Red Spot Jr. Kolejny mały czerwony kontrast pojawia się w pobliżu górnej środkowej części obrazu. W prawym górnym rogu pośrodku zdjęcia po prawej stronie widać obok siebie parę burz: ciemnoczerwone tornado w kształcie trójkąta i czerwoną antyburzę. W lewym dolnym rogu zdjęcia widać mały księżyc Jowisza, Io. Kolorowy pomarańczowy kolor oznacza, że ​​na powierzchni Io znajdują się osady wypływowe wulkanu. Źródło: NASA, ESA, Amy Simon (NASA-GSFC)

Kosmiczny Teleskop Hubble'a monitoruje burzową pogodę na Jowiszu

Ponowna wizyta gigantycznej planety Jowisz w całej okazałości NASAS Kosmiczny teleskop Hubble Na najnowszych zdjęciach obie strony planety zostały uchwycone w dniach 5–6 stycznia 2024 r. Hubble co roku obserwuje Jowisza i inne planety znajdujące się w zewnętrznym Układzie Słonecznym Program Dziedzictwa Atmosfer Planet Zewnętrznych (OPAL). Ponieważ te duże światy są otoczone chmurami i poruszane przez gwałtowne wiatry, powodując stale zmieniający się kalejdoskop wzorców pogodowych.

[left image] – Wystarczająco duża, aby połknąć Ziemię, klasyczna Wielka Czerwona Plama zajmuje ważne miejsce w atmosferze Jowisza. W prawym dolnym rogu, na wyższej szerokości południowej, znajduje się obiekt nazywany czasem Czerwoną Plamą Jr. Antycyklon ten powstał w wyniku połączonych burz z lat 1998 i 2000. Po raz pierwszy pojawił się na czerwono w 2006 r., a następnie w kolejnych latach zmienił kolor na jasnobrązowy. W tym roku znów jest trochę czerwono. Źródło czerwonego koloru jest nieznane, ale może zawierać różne związki chemiczne: siarkę, fosfor lub materię organiczną. Podążając ich ścieżkami, ale poruszając się w przeciwnych kierunkach, co dwa lata Red Spot Junior mija Wielką Czerwoną Plamę. Na dalekiej północy pojawia się kolejny mały czerwony antycyklon.

[right image] – Aktywność burzowa pojawia się także na przeciwnej półkuli. Para burz, ciemnoczerwone tornado i czerwonawe antytornado, pojawiają się obok siebie, na prawo od środka. Są tak czerwone, że na pierwszy rzut oka wydaje się, że kolana Jowisza są obdrapane. Burze te obracają się w przeciwnych kierunkach, co wskazuje na naprzemienny układ układów wysokiego i niskiego ciśnienia. W przypadku cyklonów chmury na krawędziach opadają w środku, usuwając mgłę atmosferyczną.

Źródło: Centrum Lotów Kosmicznych Goddard NASA, główny producent: Paul Morris

Oczekuje się, że burze będą się mijać, ponieważ ich obrót w kierunku przeciwnym i przeciwnym do ruchu wskazówek zegara odpycha się. „Wiele dużych burz i małych białych chmur świadczy obecnie o dużej aktywności w atmosferze Jowisza” – powiedziała Amy Simon, kierownik projektu Opal w Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda w Greenbelt w stanie Maryland należącym do NASA.

Księżyc galileuszowy widoczny po lewej stronie zdjęcia, Io – to najbardziej aktywne wulkanicznie ciało w Układzie Słonecznym, pomimo swoich niewielkich rozmiarów (nieco większych od ziemskiego Księżyca). Hubble rozwiązuje osady wypływu wulkanu na powierzchni. Wrażliwość Hubble'a na fale niebieskie i fioletowe wyraźnie ujawnia interesujące cechy powierzchni. NASA w 1979 r Podróżnik 1 Statek kosmiczny odkrył przypominający pizzę wygląd Io oraz wulkany, co zaskoczyło planetologów, ponieważ jest to mały księżyc. Hubble podjął pracę w miejscu, w którym Voyager przerwał, rok po roku śledząc niespokojny Io.

Obrazy z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a użyte w tej animowanej wizualizacji naukowej przedstawiają pełny obrót olbrzymiej planety Jowisz. To nie jest film rozgrywany w czasie rzeczywistym. Zamiast tego zdjęcia kolorowej planety wykonane przez Hubble'a w dniach 5–6 stycznia 2024 r. zostały sfotografowane na kuli i obrócone w animacji modelu. Rzeczywista prędkość rotacji planety wynosi około 10 godzin, co można łatwo wykreślić obserwując, jak Wielka Czerwona Plama pojawia się i znika podczas każdego zakończonego obrotu. Hubble co roku obserwuje Jowisza i inne planety zewnętrznego Układu Słonecznego w ramach projektu Outer Planet Atmphers Legacy Project (OPAL). Źródło: NASA, ESA, Amy Simon (NASA-GSFC), Joseph DePasquale (STScI)

Kosmiczny Teleskop Hubble'a działa od ponad trzydziestu lat i wciąż dokonuje nowych odkryć, które kształtują nasze podstawowe rozumienie wszechświata. Hubble to projekt międzynarodowej współpracy pomiędzy NASA i ESA (Europejska Agencja Kosmiczna) Teleskopem zarządza Centrum Lotów Kosmicznych im. Goddarda w Greenbelt w stanie Maryland. Goddard współpracuje z Lockheed Martin Space w Denver w Kolorado. Instytut Naukowy Teleskopów Kosmicznych (STScI) w Baltimore w stanie Maryland obsługuje badania naukowe Hubble'a i Webba dla NASA. STScI jest obsługiwany dla NASA przez Stowarzyszenie Uniwersytetów Badań Astronomicznych w Waszyngtonie.

Ta 12-panelowa seria zdjęć z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a wykonanych w dniach 5-6 stycznia 2024 roku przedstawia migawki całego cyklu gigantycznej planety Jowisz. Wielka Czerwona Plama służy do pomiaru rzeczywistego tempa rotacji planety wynoszącego około 10 godzin. Najbardziej wewnętrzny satelita Galileusza, Io, jest widoczny na wielu zdjęciach, gdy jego cień przecina warstwę chmur Jowisza. Hubble co roku obserwuje Jowisza i inne planety zewnętrznego Układu Słonecznego w ramach projektu Outer Planet Atmphers Legacy Project (OPAL). Źródło: Amy Simon (NASA-GSFC)