Eurowizja 2024: wygrywa Szwajcar Nemo, Anglia zajmuje 18. miejsce

Szwajcarska piosenkarka Nemo wygrała Konkurs Piosenki Eurowizji w Szwecji z utworem The Code.

Fascynująca hybryda opery i hip-hopu, zajęła pierwsze miejsce w plebiscycie jury, pomagając 24-latkowi zdobyć 591 punktów.

Piosenkarka jest pierwszą niebinarną artystką, która wygrała Eurowizję. Odpowiednio napisali piosenkę, aby wyjaśnić, jak pogodzili się ze swoją tożsamością.

Chorwacja, która prowadziła w sondażach, zajęła drugie miejsce z przebojowym hymnem partii Rim Tim Dagi Tim, podczas gdy Anglik Ollie Alexander spadł na 18. miejsce z 25.

Piosenkarka Years and Years otrzymała od publiczności straszne „zerowe punkty”, ale głosowanie jury uratowało ją z ostatniego miejsca.

Za jego piosenkę Dizzy przyznali 46 punktów.

W obliczu trwającej wojny między Izraelem a Hamasem tegoroczne zawody zostały przyćmione przez protesty w związku z udziałem Izraela.

Wjeżdżając do Izraela 20-letnia piosenkarka Eden Golan, podczas występu na scenie w Malmö, zajęła piąte miejsce, ciesząc się z wiwatów.

W swoim zwycięskim przemówieniu na scenie Nemo powiedział: „Mam nadzieję, że ten konkurs spełni swoją obietnicę i nadal będzie opowiadał się za pokojem i godnością każdej osoby na tym świecie”.

Następnie rozbili niesławne trofeum z kryształowego mikrofonu, które zdawało się spadać na scenę, gdy triumfalnie nim machali.

Podobne odczucia wyrażali także inni artyści.

Bambi Thug, reprezentujący Irlandię, krzyczał „miłość zwycięża nienawiść”, gdy kończyli Doomsday Blue; Rywalka Portugalii, Iolanda, powiedziała publiczności: „Pokój zwycięży”.

Dwie byłe zawodniczki, Alessandra Mele i Garija, zrezygnowały z ogłaszania ocen jury ze swoich krajów; Mele jako czynnik podał udział Izraela, Käärijä stwierdziła, że ​​„to nie w porządku” (w celu przyznania punktów).

Jednak poparcie dla piosenki Golana wzrosło i w publicznym plebiscycie zajęła ona drugie miejsce z 323 punktami. Wielka Brytania jest jednym z 15 krajów, które przyznają maksymalnie 12 punktów każdemu 20-latkowi.

Dramat pogłębia fakt, że holenderski zawodnik Joost Klein został zdyskwalifikowany z sobotnich zawodów po oskarżeniu go o składanie „nielegalnych gróźb” członkom zespołu produkcyjnego.

Piosenkarka została zgłoszona na policję po tym, jak do zdarzenia doszło w czwartek za kulisami. Organizatorzy postanowili zdyskwalifikować go z konkursu, powołując się na „politykę zerowej tolerancji dla niewłaściwego zachowania”.

W oświadczeniu holenderski nadawca AvroDros nazwał tę decyzję „nieproporcjonalną” i stwierdził, że Klein został sfilmowany za kulisami, ponieważ „wielokrotnie dawał do zrozumienia”, że tego nie chce.

Gdzie indziej Eurowizja to Eurowizja.

Fiński artysta Windows95Man zdejmuje spodnie z domowego hitu z lat 90., a chorwacki Baby Lasagna śpiewa o chłopcu ze wsi, który sprzedaje krowę i przeprowadza się do dużego miasta.

Bambi Thak dał jeden z najbardziej pamiętnych występów tego wieczoru.

Samozwańcza „Gotycka Kremling Goblin Witch” pojawiła się na scenie w kręgu świec, przywołała demona, po czym zatańczyła z nim balet, krzycząc ile sił w płucach.

Został dobrze przyjęty przez publiczność i ostatecznie zajął szóste miejsce z 278 punktami.

Był to najlepszy wynik Irlandii od ćwierć wieku.

Dokładnie 50 lat po tym, jak Aba zapewniła swojemu krajowi pierwsze zwycięstwo w Eurowizji w 1974 roku, konkurs odbył się w Szwecji.

Po Malmö krążyły pogłoski, że prawdopodobnie będą obchodzić swoją złotą rocznicę – chociaż zespół temu zaprzeczył.

Ostatecznie pojawili się jedynie w krótkim filmie w postaci swoich „awatarów” z koncertów Virtual Abba Voyage w Londynie.

Kwartet krótko wspominał sukces „Waterloo” w wykonaniu czterech zwyciężczyń Eurowizji: Charlotte Perelli (1999), Conchity Wurst (2014) i Caroli (1992).

Było trochę luźno.

Bardziej energiczny występ interwałowy zaprezentowała dwukrotna zwyciężczyni Eurowizji Lorraine, która wykonała swój nowy singiel Forever w futurystycznym secie inspirowanym Barbarellą.

Frontman Blue Szwecja, Bjorn Skiffs, otworzył występ Hooked on a Feeling, pierwszą szwedzką piosenką, która osiągnęła pierwsze miejsce w USA.

Śpiewając operowy falset, balansując niepewnie na obracającym się gramofonie, Nemo zachwycił publiczność swoim eleganckim i atletycznym występem.

Ich piosenka, The Code, była głęboko osobistą relacją z ich walki o zaakceptowanie swojej niebinarnej tożsamości.

W tekście śpiewali: „Gdzieś pomiędzy zerami a jedynkami / Widziałem nadejście mojego królestwa.”

Zwycięstwo to ogromny moment dla społeczności LGBTQ, która od dawna uważa Eurowizję za bezpieczną przystań.

Lorraine, ubiegłoroczna zwyciężczyni, wręczyła w sobotę kryształowe trofeum Nemo, opowiadając niedawno BBC, jak wiele znaczyło dla niej to wsparcie.

„Eurowizja to społeczność, która akceptuje różnorodność [and] Różne sposoby bycia.

„To bardzo akceptujące i pełne miłości miejsce. Tworzymy to poprzez kreatywność”.

Niebinarny bandyta Bambi podbiega do Nemo po zwycięstwie i wręcza mu ręcznie wykonaną koronę, którą noszą podczas finałowego występu.

Wielka Brytania poprawiła swoje wyniki w zeszłym roku, kiedy May Muller awansowała z ostatniej pozycji na drugie miejsce, ale spadła do dolnej połowy tabeli liderów.

Olly Alexander z zespołu Years and Years, czołowa gwiazda popu na listach przebojów, wykonał spektakularny występ skąpo ubranych mężczyzn tańczących w dystopijnej łazience z prysznicem.

Jednak jego wokal na żywo był chwiejny i cierpiał w porównaniu z silniejszymi wykonawcami z Francji, Portugalii i Grecji.

Udając, że obejmuje kamery telewizyjne podczas ogłaszania wyników, gwiazda wyśmiewała przed publicznością swój zerowy wynik.