Huragany, uskoki wiatru, gwałtowne burze w atmosferze Jowisza
Największa i najbliższa z gigantycznych egzoplanet, CzwartekKolorowe chmury oferują stale zmieniający się kalejdoskop kształtów i kolorów. Jest to planeta, na której zawsze panuje burzliwa pogoda: huragany, antycyklony, uskoki wiatru i największa burza w Układzie Słonecznym, Wielka Czerwona Plama.
Jowisz nie ma stałej powierzchni i jest trwale pokryty chmurami kryształów lodu amoniaku o grubości około 50 mil w atmosferze głębokiej na dziesiątki tysięcy mil, co nadaje planecie pasmowy wygląd.
Pasma powstają w wyniku wiatrów płynących w różnych kierunkach na różnych szerokościach geograficznych z prędkością do 350 mil na godzinę. Jaśniejsze obszary, w których atmosfera się podnosi, nazywane są strefami. Ciemne obszary, w których wieje wiatr, nazywane są pasami. Kiedy te przeciwne prądy oddziałują na siebie, pojawiają się burze i turbulencje.
Hubble co roku śledzi te dynamiczne zmiany z niespotykaną dotąd przejrzystością i zawsze pojawiają się nowe niespodzianki. Wiele dużych burz i małych białych chmur widocznych na najnowszych zdjęciach Hubble'a jest dowodem na to, że w atmosferze Jowisza zachodzi obecnie duża aktywność.
Kosmiczny Teleskop Hubble'a monitoruje burzową pogodę na Jowiszu
Ponowna wizyta gigantycznej planety Jowisz w całej okazałości NASAS Kosmiczny teleskop Hubble Na najnowszych zdjęciach obie strony planety zostały uchwycone w dniach 5–6 stycznia 2024 r. Hubble co roku obserwuje Jowisza i inne planety znajdujące się w zewnętrznym Układzie Słonecznym Program Dziedzictwa Atmosfer Planet Zewnętrznych (OPAL). Ponieważ te duże światy są otoczone chmurami i poruszane przez gwałtowne wiatry, powodując stale zmieniający się kalejdoskop wzorców pogodowych.
[left image] – Wystarczająco duża, aby połknąć Ziemię, klasyczna Wielka Czerwona Plama zajmuje ważne miejsce w atmosferze Jowisza. W prawym dolnym rogu, na wyższej szerokości południowej, znajduje się obiekt nazywany czasem Czerwoną Plamą Jr. Antycyklon ten powstał w wyniku połączonych burz z lat 1998 i 2000. Po raz pierwszy pojawił się na czerwono w 2006 r., a następnie w kolejnych latach zmienił kolor na jasnobrązowy. W tym roku znów jest trochę czerwono. Źródło czerwonego koloru jest nieznane, ale może zawierać różne związki chemiczne: siarkę, fosfor lub materię organiczną. Podążając ich ścieżkami, ale poruszając się w przeciwnych kierunkach, co dwa lata Red Spot Junior mija Wielką Czerwoną Plamę. Na dalekiej północy pojawia się kolejny mały czerwony antycyklon.
[right image] – Aktywność burzowa pojawia się także na przeciwnej półkuli. Para burz, ciemnoczerwone tornado i czerwonawe antytornado, pojawiają się obok siebie, na prawo od środka. Są tak czerwone, że na pierwszy rzut oka wydaje się, że kolana Jowisza są obdrapane. Burze te obracają się w przeciwnych kierunkach, co wskazuje na naprzemienny układ układów wysokiego i niskiego ciśnienia. W przypadku cyklonów chmury na krawędziach opadają w środku, usuwając mgłę atmosferyczną.
Źródło: Centrum Lotów Kosmicznych Goddard NASA, główny producent: Paul Morris
Oczekuje się, że burze będą się mijać, ponieważ ich obrót w kierunku przeciwnym i przeciwnym do ruchu wskazówek zegara odpycha się. „Wiele dużych burz i małych białych chmur świadczy obecnie o dużej aktywności w atmosferze Jowisza” – powiedziała Amy Simon, kierownik projektu Opal w Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda w Greenbelt w stanie Maryland należącym do NASA.
Księżyc galileuszowy widoczny po lewej stronie zdjęcia, Io – to najbardziej aktywne wulkanicznie ciało w Układzie Słonecznym, pomimo swoich niewielkich rozmiarów (nieco większych od ziemskiego Księżyca). Hubble rozwiązuje osady wypływu wulkanu na powierzchni. Wrażliwość Hubble'a na fale niebieskie i fioletowe wyraźnie ujawnia interesujące cechy powierzchni. NASA w 1979 r Podróżnik 1 Statek kosmiczny odkrył przypominający pizzę wygląd Io oraz wulkany, co zaskoczyło planetologów, ponieważ jest to mały księżyc. Hubble podjął pracę w miejscu, w którym Voyager przerwał, rok po roku śledząc niespokojny Io.
Obrazy z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a użyte w tej animowanej wizualizacji naukowej przedstawiają pełny obrót olbrzymiej planety Jowisz. To nie jest film rozgrywany w czasie rzeczywistym. Zamiast tego zdjęcia kolorowej planety wykonane przez Hubble'a w dniach 5–6 stycznia 2024 r. zostały sfotografowane na kuli i obrócone w animacji modelu. Rzeczywista prędkość rotacji planety wynosi około 10 godzin, co można łatwo wykreślić obserwując, jak Wielka Czerwona Plama pojawia się i znika podczas każdego zakończonego obrotu. Hubble co roku obserwuje Jowisza i inne planety zewnętrznego Układu Słonecznego w ramach projektu Outer Planet Atmphers Legacy Project (OPAL). Źródło: NASA, ESA, Amy Simon (NASA-GSFC), Joseph DePasquale (STScI)
Kosmiczny Teleskop Hubble'a działa od ponad trzydziestu lat i wciąż dokonuje nowych odkryć, które kształtują nasze podstawowe rozumienie wszechświata. Hubble to projekt międzynarodowej współpracy pomiędzy NASA i ESA (Europejska Agencja Kosmiczna) Teleskopem zarządza Centrum Lotów Kosmicznych im. Goddarda w Greenbelt w stanie Maryland. Goddard współpracuje z Lockheed Martin Space w Denver w Kolorado. Instytut Naukowy Teleskopów Kosmicznych (STScI) w Baltimore w stanie Maryland obsługuje badania naukowe Hubble'a i Webba dla NASA. STScI jest obsługiwany dla NASA przez Stowarzyszenie Uniwersytetów Badań Astronomicznych w Waszyngtonie.
„Totalna praktyka zombie. Nieprzepraszający analityk. Webman. Typowy fanatyk piwa. Introwertyk. Pisarz”.