DALLAS — Obrona Karoliny Południowej była dla Iowa bardzo ważna, odkąd rok temu obie szkoły zostały wylosowane w tym samym regionie. Caitlin pośrednio przyznaje, że istniała grupa mająca narzędzia do kontrolowania Clarka.
Ten konflikt sprzed roku nie miał miejsca. Ale Clark musiała stawić czoła każdej możliwej obronie w ciągu ostatnich trzech lat, gdy awansowała z imprezy pierwszego roku na krajową zawodniczkę roku. Drużyny wywierają presję na całym boisku, obracają obrońcami, aby ją zmęczyć, rzucają na nią pułapki, często wykorzystują pełen zakres opcji, aby utrudnić życie Clarkowi, a co za tym idzie, Hawkeyes.
Żadna obrona nie mogła jej znaleźć.
Ale piątek przyniósł długo oczekiwany pojedynek Final Four z Karoliną Południową. Clark nigdy nie miał do czynienia z obroną taką jak Gamecox — jednostka pełna utalentowanych obrońców, która nie pozwoliła żadnemu przeciwnikowi osiągnąć średniej punktacji w tym sezonie. Różnica między oceną obronną Karoliny Południowej a drugim miejscem była większa niż różnica między drugim a 34. miejscem.
Ten epicki półfinał krajowy można ująć na wiele sposobów: bitwa aktualnego gracza roku z ubiegłorocznymi zdobywcami nagród, najlepszy atak w kraju przeciwko najlepszej obronie kraju, niepokonany moloch wygrywający jeden po drugim korony przeciwko utalentowanemu nowicjuszowi . Nie byłem w Final Four od 30 lat.
Ale Final Four tak naprawdę sprowadzało się do jednego pytania: czy historycznie najlepsza obrona może powstrzymać najskuteczniejszą siłę ofensywną w uniwersyteckiej koszykówce? Jak wielu uważało, taka możliwość była teoretyczna.
Teraz został usunięty.
Caitlin Clark rozwiała tę iluzję 77-73, wysyłając numer 2 Iowa na swój pierwszy mecz o mistrzostwo kraju.
Jego 41 punktów, osiem asyst i sześć zbiórek nie dorównało triple-double, które zanotował przeciwko Louisville w Elitarnej Ósemce. Jednak biorąc pod uwagę scenę i poziom zawodów, był to doskonały przykład tego, jak Clark stanął na wysokości zadania i podniósł stawkę. Jest pierwszą zawodniczką w historii kobiecych turniejów NCAA, która zanotowała mecze jeden po drugim z co najmniej 40 punktami. Opublikował drugi najwyższy wynik w historii Final Four, za 47 Sherrill Swoopes w 1993 roku.
„Ona jest inna” – powiedział asystent trenera John Jensen o Clarku. „Jordanowie są inni. Byki są różne. Sposób, w jaki do tego podchodzi, ma w to wiarę.
Głębiej
Caitlin Clark i historie, które mogą opowiedzieć tylko ci, którzy znają ją od zawsze
W przeciwieństwie do niektórych drużyn próbujących odebrać Clarkowi punktację, Gamecocks wpadli na pomysł ograniczenia jego gry. Trzymali strzelców Iowa w domu, polegali na swoich strażnikach i skrzydłach, aby ograniczyć Clarka jeden na jednego najlepiej, jak potrafili, i zmusili Hawkeyes do pokonania ich dwoma punktami. Z Alią Boston i Camilą Cardoso, które pilnowały Moniki Sinano, Południowa Karolina musiała czuć się dobrze z tym procesem.
Problem polega na tym, że Clark wymyka się nawet najbardziej doświadczonemu planowaniu. Jeśli strzelcy z Iowa prowadzili ze sobą trzech obrońców na obwód, środek podłogi był otwarty, dając Clarkowi wiele możliwości ataku na farbę.
Pierwszą taktyką jest jechać do kosza, wiedząc, że pomoc raczej nie nadejdzie. Nieważne, kogo powalił Gamecox, Clark był w stanie dostać się na ring. Bree Beal Narodowy Obrońca Roku? Nie ma pewności siebie, by przeciwstawić się Clarkowi. Bree Hall nie mogła przejść przez wystarczającą liczbę ekranów. Raven Johnson przebywał 94 jardy z Clarkiem i kwestionował każdy strzał, a Clark nadal strzelił mu bramkę.
Kiedy Karolina Południowa przestawiła kilof na Clarka, znalazł sposób, by oddać strzał. Po nieudanej próbie strzału z haka w Bostonie nauczył się następnym razem i wyprzedził najlepszego obrońcę kraju z linii za trzy punkty.
W trzeciej kwarcie Clark znalazł linię do kosza, która została zablokowana przez Cardoso o długości 6 stóp i 7 stóp; Oszukała wyjście i mimo to wjechała na metę.
Clark musi jeszcze sam wykonać całą punktację. Karolina Południowa była zdyscyplinowana przez McKennę Warnock, Kate Martin i Gabby Marshall, ograniczając wszystkie trzy do dwóch rzutów za 3 punkty, więc Clark zwrócił się do swojego chleba powszedniego: gry dla dwóch graczy z Moniką Sinano.
Hawkeyes bezlitośnie prowadzili pick-and-roll, odpychając kilofy Camcoxa od kosza. Oznacza to, że jeśli obrońca na polu ataku dotrze do poziomu ekranu, Sinano otwiera się lub atakuje w ruchu, gdzie jego słaba wielkość jest pogarszana przez jego lepszą pracę nóg. Dokładne podanie Clarka oznaczało, że Sinano był w świetnej pozycji, aby zakończyć, a Iowa potrzebował każdego ze swoich 18 punktów, a żaden inny gracz Hawkeyes nie zdobył liczby dwucyfrowej.
„Widziałem wiele dobrych obron. Chodzi o to, że znaleźliśmy kilka słabych punktów na początku gry i właśnie do tego dążyliśmy” – powiedział Clark. „Ochraniali Mon (Iga) tak wysoko, że pozwalało mi to aby dostać się do obręczy. Myślałem, że odciągamy ich obrońców krawędzi od krawędzi, do której byli przyzwyczajeni. Ale szczerze mówiąc, dużo akcji na ekranie. Dużo ekranów w dół, dużo ekranów z piłką. To było coś, co widzieliśmy na filmie i myśleliśmy, że może zadziałać, i dobrze to wykonaliśmy.
Iowa prowadziła przez większą część meczu, obejmując czteropunktową przewagę w ostatniej tercji, ale szybki zryw 5-0 zepchnął Hawkeyes na jednopunktowy dołek. To był moment, który groził zniszczeniem wszystkiego, na co Iowa pracowała, moment, w którym Gamecocks mogli ponownie ogłosić się faworytami.
Zamiast tego Clark znalazł nowe stanowisko, czyniąc koronne osiągnięcie Południowej Karoliny jego koronnym osiągnięciem. Zdobywał punkty lub asystował przy każdym punkcie w ostatnich 9 minutach i 5 sekundach, zaczynając od podciągnięcia za 3 punkty z ekranu Sinano. Następnie kolejny screen-and-roll z jego ulubionym partnerem do tańca, w wyniku którego Sinano zostaje zwolniony. Następnie Gamecox z powodzeniem okrążył centrum piątego roku, więc cofnięcie 3-wskazówki z logo było w porządku.
W sumie 16 punktów w czwartej kwarcie pomogło Iowa w jednym z największych zmartwień w niedawnej pamięci, ostatnim dramatycznym zakończeniu konkursu pełnego niespodzianek.
„To może być frustrujące dla innych drużyn. Starasz się dać z siebie wszystko i postawić na nią najlepszych obrońców. „To nie przypomina niczego, co kiedykolwiek widzieliśmy w historii koszykówki kobiet lub mężczyzn w tym momencie. Ona jest studentką.
Bez względu na to, co rzucił jej Gamecox, Clarke miała odpowiedź. Dotarła do swoich miejsc bez względu na wielkość strażnika. Ustawiła Sinano, mimo że miała do czynienia z kilkoma słupami, które górowały nad nią. Wysysa głębokie trójki, które rozświetlają grono fanów hokeja. Kiedy jego drużyna potrzebowała punktów, to Clarke oddawał wszystkie strzały.
Clarke i jego koledzy z drużyny potrzebowali trzech lat, aby zyskać pewność, że ich styl gry jest w stanie pokonać każdego, z kim się spotkają. Przez trzy lata Clark był najlepszym zawodnikiem na korcie. Po trzech latach oglądania rąk na jej twarzy, boksu i jedynki, podwójnych, pułapek i innych bloków śmieci, wie, jak pokonać każdą możliwą przeszkodę.
Historią tego turnieju miała być wielkość Gamecocks, którzy staną się ósmą niepokonaną drużyną w uniwersyteckiej historii koszykówki. Zamiast tego gwiazda z Iowa zajęła centralne miejsce.
Żadna obrona nie mogła rozwiązać zagadki Caitlin Clark.
(Zdjęcie: Caitlin Clark: Ron Jenkins/Getty Images)
„Totalna praktyka zombie. Nieprzepraszający analityk. Webman. Typowy fanatyk piwa. Introwertyk. Pisarz”.